نگرانی در کودکان و نوجوانان

چون کودک در خانه، مدرسه و اجتماع، به‌جای امنی برای زندگی و فعالیت نیاز دارد، ضروری است در خانه آرامش وجود داشته باشد تا از نگرانی‌های او کم شود. در مقابل اشتباه‌ها، ترس‌ها و مشکلاتی که سر راه او قرار می‌گیرد، با ملایمت با او رفتار کرد. باید با صمیمیت و آرامش با او صحبت کرد و به او فرصت صحبت‌کردن داد.

برخی از نگرانی‌های کودکان و نوجوانان از تنهایی و خطرات آن است، باید تا حد ممکن خردسالان را حتی برای مدت کوتاه تنها نگذاشت. در سنین کودکی باید در زمان ترک آن‌ها، با آن‌ها صحبت کرد، علت تنها گذاشتن آن‌ها را باید توضیح داد. همچنین به کودک قول داد که در یک مدت‌زمان خاص که برای او قابل‌درک است، برمی‌گردید. برای جلب اعتماد او ضروری است که به قول خود عمل کرد. بهتر است مدت‌زمان ترک کودک از مدت کم شروع شود و کم‌کم افزایش یابد.

کودک و نوجوان از بزرگ‌ترها به‌ویژه والدین الگوپذیری دارند. یکی از راه‌های کاهش نگرانی‌های او، کنار آمدن با نگرانی‌های خود است. با ورزش، گردش خانواده، بازی‌های خانوادگی و مدیریت نگرانی‌های خود می‌توانید آن‌ها را کاهش دهید. باهم غذا خوردن، گردش رفتن و بازی کردن از نگرانی‌های کودک کم می‌کند.

از کودک و نوجوان نباید انتظار زیاد داشت. با او باید صحبت کرد، از اشتباه‌های خودتان صحبت کنید، خاطرات را مرور کنید تا او بفهمد که بزرگ‌ترها هم اشتباه می‌کنند. در مورد حوادثی که در بیرون بر او می‌گذرد با آرامش صحبت کنید. نشان دهید که به او گوش می‌دهید، با او همدلی کنید. به او کمک کنید تا خود مسائلش را حل کند. فقط او را حمایت کنید که بتواند با مشکلات کنار آید، و راه‌حل‌ها را پیدا کند. به او راه‌حل ندهد. به‌این‌ترتیب او خواهد فهمید که اگر مشکلی پیش آید می‌تواند آن را حل کند و نگران مشکلات نخواهد بود.

داستان‌ها ازجمله تجربه‌هایی مطلوب هستند که می‌توان در اختیار کودک و نوجوان گذاشت. او با همانندسازی با شخصیت داستان می‌تواند درک کند که او هم می‌تواند مشکلش را حل کند و بهتر است نگران نباشد.